بیشترِ مردم فکر می‌کنند قهرکردن و بدخلقی فقط مختص بچه‌های کوچک است که نمی‌توانند احساسات‌شان را کنترل یا بیان کنند. ولی آدم‌بزرگ‌ها هم می‌توانند عصبی شوند، طوری که ویژگی‌های عصبانیت آنها درست مانند قهر بچه‌ها باشد. خوشبختانه بیشترِ بزرگ‌ترها انسان‌هایی منطقی‌اند که می‌توانند فکر کنند و خشم خود را کنترل کنند. ولی برقراری ارتباط با فردی عصبی کمی فرق می‌کند.
دلایل زیادی برای عصبانیت افراد وجود دارد. یک‌سری ویژگی‌های شخصیتی مشخص مثل خودشیفتگی، رقابت‌پذیری و کم‌تحملی در برابر ناکامی‌ها می‌تواند زمینه‌ی بیشتری را برای بروز خشم فراهم آورد. همچنین، وضعیت احساسی و فیزیکی ما پیش از وقوع خشم می‌تواند یک عامل اضافی برای طغیان خشم باشد. اگر خسته، افسرده یا مضطرب‌اید، یک جرقه کافی است که شما سریع‌تر خشمگین شوید.
خشم و پرخاشگری هم رفتارهایی آموختنی هستند که از والدین‌مان به ما ارث می‌رسد. کسانی که در خانواده‌‌ای خشمگین بزرگ می‌شوند که ناسازگاری در آنها کاملا طبیعی بوده است، بیشتر احتمال دارد که در آینده به بزرگسالانی خشمگین و پرخاشگر تبدیل شوند.
روانشناسی از آریزونا، می‌گوید: «انرژی خشمِ مهارناپذیر، درست مثل یک ویروس مُسری است. این ویروس می‌تواند یکی از اعضای خانواده را آلوده کند و به دیگران منتقل شود. هر فرد در سیستم اجتماعی خود به عصبانیت مبتلا می‌شود و آن را به روش منحصر به فرد خود بروز می‌دهد، ممکن است آن را در سکوت و با حس تنفر کنترل کند یا خشم خود را بر دیگران اعمال کند».
افراد خشمگین ممکن است دلایل موجهی برای حس رنجش خود داشته باشند، اما به هر حال این موضوع شرایط را برای مایی که در نقطه‌ی مقابل این افراد قرار داریم ساده نمی‌کند – عصبانیت رنج بیش از حدی ایجاد می‌کند- هم برای فردی که خشم را تجربه می‌کند و هم برای همه‌ی افرادی که سر راه او قرار می‌گیرند.
ما به شما در این دوره آموزش می دهیم تا بتوانید بهتر با فرد عصبی تعامل برقرار کنید.
